Looking for...

Jambo jambo! 

Long time no hear! Het is alweer even geleden dat ik n verhaaltje heb gepost, dus ik heb genoeg te vertellen. Volgens mij was ik in Lalibela gebleven, dat was in Ethiopie, inmiddels zijn we al 3 landen verder en is er echt van alles gebeurd.

Ethiopie: in Bahir Dar werd Maykes tas gestolen, ja, haar grote backpack met bijna alles erin! Dat was dus niet zo mooi, ze had alleen de kleren die ze aanhad nog. Volgende dag gingen we naar de lokale markt om te kijken of haar kleren te koop aangeboden werden, maar helaas… 

In Addis Abeba sliepen we in het oudste hotel van de stad. En dat voelde aan de bedden:( Ook zijn we naar de grootste markt in heel Afrika geweest en hebben we het nachtleven van Addis onveilig gemaakt.

Onderweg naar Kenia: na Ethiopie van noord tot zuid (oost) gezien te hebben kan ik zeggen dat het een van de mooiste landen is waar ik ooit ben geweest. Onderweg naar Kenia rijden we van jungleachtig gebied, door dalen, over bergen en door ravijnen. Echt prachtig! Jammer genoeg is Maykes laptop gister ook overleden en heb ik nog steeds geen camera, dus op foto’s zullen jullie nog even moeten wachten… Geduld is n schone zaak:) 

Nadat we de bewoonde wereld van Ethiopie achter ons hebben gelaten storten we ons op de wegen van Noord Kenia. Volgens mij ongeveer de slechste van heel Afrika. Natuurlijk is niks te gek voor onze Dirty Girty (zo hebben we onze truck inmiddels omgedoopt) dus wij komen daar wel doorheen. Onderweg slapen we bij de lokale politieposten en tussen de loslopen hyenas. 

Kenia: Als we aankomen bij het eerste echte stadje in Kenia (Nanyuki) en we los worden gelaten in de Nakumat (‘n supersupermarkt zelfs voor Nederlandse begrippen) kunnen we allemaal wel janken. Na 6 weken ‘boodschappen’ doen in kleine stalletjes langs de weg is dit n emotionel hereniging met Westerse luxe. 

De volgende dag vertrekken we naar Nakuru. Ook hier worden we blij van de eerste echte camping in 6 weken. Na alle nachten langs de kant van de weg, bij politieposten of bij Afrikaanse pesionnetjes kamperen is het heel fijn om weer gewone (warme) douches te hebben, toiletten met wc papier, n bar met koud bier en groen gras om je tent op te zetten. In Nakuru bezoeken we het national park waar ik voor t eerst de zwarte neushoorn zie! Verder verblijdt ook de leeuw ons met zijn aanwezigheid, gewone neushoorns, nijlpaarden, flamingos en n heleboel vogels waarvan ik de naam echt niet heb onthouden.

Uganda: in Jinja, aan de Nijl, slapen we in n echte backpackers zoals wij die kennen uit Zuid Afrika. Goed eten, gezellige mensen, koud bier en n supermooie omgeving. De eerste avond sta ik wat te neuzen op het informatiebord in de receptie en valt mn oog op n oproep: ‘Looking for someone to drive my car to South Africa. Has to leave before December 16th. Call for more information.‘ Gillend ren ik naar May, dit moeten we doen! Natuurlijk maken we meteen n afspraak met de ophanger van t briefje. Het blijkt om n auto van n vriend te gaan die van Zuid Afrika naar Uganda gereden is, maar onverwachts terug moest vliegen. Het lijkt zo te moeten zijn. Onze trip zou n paar dagen later in Kenia eindigen en wij zouden met het openbaar vervoer verder gaan. Allemaal heel leuk natuurlijk, maar wij rijden veel liever in n Toyota Hilux v6 met twin cap en canopy!! Haha! We hadden al ‘ja’ gezegd voordat we de auto hadden gezien. 

Maar voordat het zover is moeten we nog n paar dagen wachten. Mayke gaat eerst nog naar Rwanda om de gorillas te bekijken en ik strijk neer op n eilandje in het meer van Bunyoni om bij n weeshuis te helpen. 

Jammer genoeg is het weeshuis nog niet af, ze hebben alleen nog maar n school gebouwd, maar omdat ik er tijdens de vakantie ben zijn er geen kinderen. Het worden dus n paar hele stille dagen. Wel eens fijn voor de afwisseling. De mensen op het eiland zijn supergastvrij. Ook al hebben ze niks, ze doen (en betalen) alles voor mij. Zittend tussen de locals in de lokale ‘kroeg’ heb ik geen 1 biertje hoeven te betalen. Iedere dag wordt er voor me gekookt en ik slaap in mn eigen hutje. Het is hartverwarmend om te zien en mee te maken hoe mensen die, ogenschijnlijk niks hebben, toch zoveel kunnen delen. Het weeshuis, de school en de gastenverblijven (ik ben de eerste overnachtende gast!) zijn n initiatief van de gemeenschap. Iedereen draagt n steentje bij om ervoor te zorgen dat de wezen van het eiland en de omgeving n plekje krijgen. Op dit moment is er dus alleen nog maar n school en met de gastenverblijven hopen ze geld op te kunnen halen om het weeshuis te bouwen. Dat was dus zeker n onvergetelijk verblijf en ik zou iedereen die naar Uganda gaat aanraden daar n paar nachten door te brengen. Na n paar dagen werd ik weer herenigd met mn vrienden die het weeshuis kwamen bezoeken na hun trip naar de gorillas. Die dag waren de kinderen er wel omdat ze hun rapporten kregen. Van les kwam die dag weinig terecht, we hebben alleen maar gedanst, gezongen en gespeeld. 

De dag erna zijn we doorgereden naar Kampala waar we Jeroen, n jongen die we kennen van onze Mozambique tour, tegenkwamen. Heel toevallig! 

En toen was het eindelijk zover... We gingen terug naar de Jinja, naar ‘onze’ auto. We zagen m al meteen staan toen we aankwamen bij het hostel, ons huisje voor de komende maanden. De truck ging de dag erna verder en wij bleven in Jinja om wat dingen te regelen voor de auto. Natuurlijk ging dat allemaal op de Afrikaanse manier, maar de auto is verzekerd, we hebben n Comesa (3e partij verzekering die je nodig hebt om door Oost/Zuidelijk Afrika te rijden), de banden zijn opgepomt, we hebben n jerrycan voor extra bezine en 2 cd’s die t doen! Wij zijn er klaar voor!!! 

Inmiddels zijn we dus al vier drivedays verder, twee border crossings wijzer en al heel wat euro’s armer (wat zuipt n v6 zeg;). Maar het is wel zo vet om in je eigen auto in Afrika rond te rijden. Soms moet je uitwijken voor apen en ander loslopend vee, of je moet opletten dat je alle mensen die langs de weg lopen, staan of fietsen niet raakt. Maar dat hoort erbij en maakt rijden in Afrika een groot avontuur:) en daar houden wij van!! 

En hoe is het in Nederland?? Vind het de laatste tijd vrij stil vanaf die kant… Zijn jullie allemaal druk met de voorbereidingen voor de feestdagen? Daar ben ik dus helemaal niet mee bezig! Haha! En kan me ook helemaal niks voorstellen bij n witte en koude kerst. Al zal mijn kerst wel wit zijn, maar dan heb ik t over de witte stranden van Zanzibar waar ik mijn kerstdagen door ga brengen:)

Hierbij wil ik jullie allemaal alvast hele fijne feestdagen wensen!! En tot volgend jaar!!! Liefs uit Arusha, Tanzania

onze bolide

ethiopie, simien mountains

deze keer waren het koeien

ethiopie 

lalibela

ja, dat is de 'weg' 

bushcamping

wij nederlanders komen ook overal (bij n politiepost ergens in the middle of nowhere in noord kenia)

pannen in de woestijn

na 4 dagen woestijn zijn we superblij met n echte weg

politie escort in noord kenia

lake nakuru national park

we looooooove zebras!!

ethiopie

Wave to the men with the gun...

Wow jullie hebben het al even zonder mn verhalen moeten doen zie ik nu. Gelukkig is Mayke iets actiever en houdt zij jullie wel op de hoogte op www.maylife.reislogger.nl

 

Mijn laatste blog was toen we Cairo uitreden, inmiddels zijn we al in Ethiopië, dus al 3 landen verder. We waren erg blij om Egypte uit te gaan, niet mijn favoriete land. Natuurlijk hebben we veel gezien! De piramides waren erg indrukwekkend, de mummys waren te gek en de tombes nog steeds mooi na al die jaren. Maar de mensen waren niet zo vriendelijk, het was er erg vies en warm. 

Dus toen we na 2 weken Egypte eindelijk weg gingen waren we blij!! Het was niet makkelijk om n visum te krijgen voor Sudan. We hebben 1 volle dag in de ambassade doorgebracht en daarna moesten we nog  10 dagen wachten, zonder dat we zeker wisten of we het visum zouden krijgen. Maar uiteindelijk was het gelukt en waren wij blij! We gingen met de ferry naar Sudan. Volgens mij was het n afstand van nog geen 500 kilometer en daar hebben we 36 uur over gedaan… Dat was n ervaring:) Gelukkig was t wel gezellig. Wij waren niet de enige overlanders aan boord en konden gezellig socializen met andere die met de motor, 4x4, de fiets! of te voet!!!!!!! n soortgelijke reis maken.

Sudan zelf was ook n ervaring. De eerste 4 dagen hebben we alleen maar door de woestijn gereden. 

Gelukkig zijn we maar 2 keer vast komen te zitten. Omdat er natuurlijk geen campings of hotels midden in de woestijn zijn, gingen we bushcampen. Zonder wc, douche, electriciteit etc.. Gewoon n mooi plekje vinden voor de truck en onze tentjes. Dat was super! Koken op n vuurtje, groepsplasjes in t donker en ‘douchen’ met n babywipe doekje. Toen we na 4 dagen in Khartoum aankwamen stonken we natuurlijk allemaal n uur in de wind en wilde we supergraag douchen, maar jammer genoeg had die camping niet zoveel water in de douche… haha! Ach ja, n emmer en n kraantje (want daar kwam wel water uit!?) doen wonderen als je je heel vies voelt.

In Karthoum sliepen we heel toevallig tegenover n middelbare school voor christelijke en moslim meisjes. De nieuwsgierige juf in mij kon het natuurlijk niet laten even n kijkje te nemen. Alle meiden spraken heel goed Engels en wilde graag weten waarom ik in Sudan was. Ze vonden het maar raar dat ik daar op vakantie ging. De school werd gerund door nonnen en zij nodigden ons uit om mee te gaan naar n school buiten de stad die ook door hun gerund werd. Dat was n basisschool die me deed denken aan de scholen in Zuid Afrika waar ik werkte. Overvolle klassen, kale klaslokalen en kinderen met te grote of kleine uniformen op blote voeten. We hebben alle klassen bezocht en alle kinderen hebben n liedje voor ons gezongen. Dat was n goeie dag!!                                                                          

De mensen in Sudan waren supervriendelijk, alleen de autoriteiten iets minder. Dat begon natuurlijk al met het krijgen van t visum, maar daarna werden we op iedere hoek van de straat door politie gecontroleerd en moesten we 10tallen formulieren invullen etc. etc.. Het toppunt was de laatste avond. Vlak voor de grens met Ethiopië hadden we ons huisje voor de nacht gecreëerd. Omdat we die ochtend erg vroeg zouden vertrekken lagen May en ik ook al erg vroeg in bed. Toen we ineens n auto aan hoorde komen vol mannen (die later politie bleken te zijn). ”Wat doen jullie hier? Het is hier gevaarlijke! Er zitten hier gevaarlijke dieren, spinnen en slangen en jullie mogen hier niet kamperen!” Wat??? Jammer genoeg kon niemand ze overtuigen dat we niet bang zijn voor slangen en spinnen, dus moesten we ons kamp opruimen en de politie volgen. Nou ja, ze waren gewoon bezorgd en gelukkig niet onvriendelijk. Maar hoe irritant!!? Wij ons tentenkamp ergens in t dorp opgezet, maar we moesten ons de volgende dag wel melden bij de lokale ‘CIA’….. Al onze camera’s zouden gecontroleerd worden, want we mochten geen foto’s maken van weet ik veel allemaal wat. Eerst moest er 10 keer gecheckt worden welke nationaliteiten we hadden en of we wel alle formulieren hadden ingevuld en vervolgens werden 1 voor 1 onze foto’s bekeken. Nu is mijn camera in de woestijn gesneuveld, dus ik kwam er makkelijk vanaf, maar dat geintje heeft ons ongeveer 4 uur gekost en uiteindelijk 1 dag in Ethiopië. Grrrrrr! Resume Sudan: veul zand, erg vriendelijke en gastvrije mensen, gruwelijk warm (en je moest lange broek en mouwen dragen) en vreselijke irritante autoriteiten die volgens mij geen idee hebben waar ze mee bezig zijn.

En nu zijn we in Ethiopië. Serieus een van de mooiste landen waar ik ooit bent geweest. Misschien is dat omdat we er nu zijn en ik uitkijk op n vallei vol akkertjes, heuvels, zandweggetjes en kleine hutjes. Maar wat n mooi land is dit!! Heel veel (hoge!) bergen en heel groen. De mensen zijn erg aardig, al vinden ze het soms wel n beetje moeilijk om je met rust te laten. Bijna overal waar je naartoe gaat word je gevolgd door kinderen en jongeren die willen weten hoe je heet en waar je vandaan komt. Ze willen je graag vertellen over hun school en huis en werk. Super natuurlijk, maar soms heb je het idee dat ze meer van je willen dan alleen maar n praatje. Natuurlijk blijf je vriendelijk en geïnteresseerd, maar als ze over hoge huur beginnen of hun oude vader en moeder kan je alleen maar denken dat ze iets van je willen. Maar aan de andere kant zien we overal lachende mensen en door alle dorpjes die we rijden worden we verwelkomd door vrolijke kinderen en mensen die er druk op los zwaaien.

Verder is het nog steeds erg gezellig in de groep. Al begin ik wel steeds meer te merken dat n georganiseerde tour niet helemaal mijn ding is. Het tempo waarin we reizen ligt nu heel hoog. Overal blijven we maar 1 of 2 nachten en ik heb soms t gevoel dat ik geen tijd heb om mn eigen ding te doen. Gewoon even lekker niksen, tijd hebben om n dorpje goed te verkennen, mn wasje te doen of mn nagels te knippen heb ik bijna niet. Een hotel of camping uitzoeken en uitzoeken hoe je ergens moet komen en wat je er kan doen is niet nodig, terwijl ik dat juist zo leuk vind aan reizen. Sudan en Ethiopië zijn niet de makkelijkste landen om zonder eigen vervoer rond te reizen, dus wat dat betreft zitten we goed in de truck. Maar ik ben soms wel n beetje jaloers op de motorrijders en andere overlanders (die we in Egypte tegen zijn gekomen en hier nog steeds af en toe voorbij zien scheuren). Ik kijk daarom ook wel uit naar Nairobi, waar wij ook weer onze eigen weg gaan en onze eigen keuzes kunnen maken. Maar aan de andere kant weet ik zeker dat ik iedereen wel ga missen als we afscheid hebben genomen. En natuurlijk is het soms ook wel heel handig dat je niet hoeft te schouwen met je spullen en geen gevecht aan hoeft te gaan met alle mensen op de busstations die allemaal t beste hotel weten en je alleen maar willen helpen.

Dus nu zijn jullie weer n beetje op de hoogte van het reilen en zeilen hier in Afrika. Hoop dat het lukt om wat foto’s van zand en mensen (met geweren) toe te voegen! Haha! En natuurlijk hoop ik ook dat het met jullie allemaal goed gaat en dat jullie niet te jaloers zijn;)

Heel veel liefs vanuit Lalibela, Ethiopië!

We are overlanders, where there is a will there is a way

ipv waar is wally > waar is lotte?

piramide beklimmen.. mag dat? nee maar we doen t toch

hoe groot waren die faraos? dagen last gehad van mn benen

we love pita gyros

Bijschrift toevoegen

aya sofia by night

beer with a view, galata tower istanbul

niet veel bijzonders te zien in de piramide, maar toch wel vet!!!

blauwe moskee

Status van dit moment: autos, vrachtwagens, betonnen gebouwen, n hoop zooi en stof om me heen en n truck vol westerlingen er tussen. Daar zit ik in. Met 19 andere Aussies, Kiwis, Britten, Japanners en n Duitser. Onderweg naar de Rode Zee. Al zo’n 3 uur en nog steeds Cairo niet uit. Zo groot en druk is die stad! Onze eerste botsing (en tweede...) hebben we al gehad, gelukkig geen lichamelijke schade, alleen blik. Dat is mijn status op dit moment na 7 landen, 6 weken en ongeveer 5.000 kilometer. Hier natuurlijk geen wifi, maar dat komt later wel.

Volgens mij was ik op de boot naar Paros gebleven. Nou daar zijn we aangekomen. In Griekenland hebben we vooral genoten van t heerlijke eten, de mooie dorpjes en de aardige mensen. Rondgereden op scootertjes, als echte deardevils, Mayke natuurlijk behind the Wheel. Genoten van de Mythos en retsina, de pita giros en het prachtige blauwe water. Daarna door naar Athene vanwaar we de bus hebben gepakt naar Istanbul. We hadden n directe vlucht kunnen nemen van Mykonos naar Istanbul (zo’n 2 uur en maar €40,- meer dan boot/bustickets), maar wij wilden alles overland doen. Dat betekende: 6 uur op de boot, n overnachting in Athene om vervolgens 18 uur in de bus te zitten. Heerlijk! Maar we hebben t gehaald, all the way to Istanbul overland!! Van Arnhem naar Wenen, van Wenen naar Split, van Split naar Hvar, Hvar naar Moster, naar Sarajevo, naar Dubrovnik, van Kotor naar Budva naar Ulcjni, van Ulcjni naar Berrat, van Berrat naar Saranda en van Saranda naar Kastraki. Van daaruit naar Paros, van Paros naar Mykonos, van Mykonos naar Athene en van Athene naar Istanbul en van Istanbul naar Cairo. 81 uur in de bus, 14 uur op de boot en 3 uur in het vliegtuig (Istanbul-Cairo, no way dat we nu door Syrie konden), 14 nachten in onze tent, 9 nachten bij mensen thuis en  15 nachten in hotels en hostels, 1 keer voedselvergiftiging en 1 keer bedbugs verder en n heleboel indrukken rijker;)

Heb het gevoel dat we al dagen vaststaan in t verkeer in Cairo en vraag me nu wel even af waarom ik ook weer overland wilde reizen. Why?? Ok, omdat het n avontuur is en te gek!

Voor zover ik er nu iets over kan zeggen is onze groep echt heel leuk. Veel native Engels sprekende, maar dat maakt t communiceren opzich wel makkelijk. Allemaal ongeveer van onze leeftijd, 2 jonger, 1 ouder en (op 1 na) allemaal al meer gereisd en van de wereld gezien.

Komende 10 dagen gaan we ons vermaken in Egypte. De dagen in Cairo hebben we gevuld met ons irriteren aan t verkeer en de viesigheid van de stad. En natuurlijk zijn we naar de piramides geweest, zijn we erin geklommen, hebben we de schatten van Tuthakhamon bewonderd en muntthee gedronken. Nu onderweg naar de Rode zee, vanwaar  we naar de vallei der koningen gaan en uiteindelijk van Zuid Egypte de boot pakken naar Sudan.

Internet zal niet meer zo veel beschikbaar zijn als in Europa, dus mn whats app matties zullen me moeten missen. Heel actief op mn blog ben ik niet, dus misschien dat jullie lezers het verschil niet eens zullen merken, maar ga natuurlijk wel proberen jullie op de hoogte te houden van onze avonturen in de Big Yellow Truck! Andersom ben ik natuurlijk ook superbenieuwd naar alle nieuwtjes en roddels in Nederland, dus mail en sms er maar hevig op los. En als ik dan bereik heb en of internet ben ik weer helemaal op de hoogte van alles in t koude kikkerlandje.

Check ook Maykes blog voor n iets uitgebreider reisverslagen foto’s: maylife.reislogger.nl

Veel lieve reisgroetjes vanaf de ‘snel’weg in Cairo!! Lotte

Kalimera

Berrat Albanie

oud vrouwtje blijgemaakt met karretje

bushalte Albanie

Ksamil Albanie

Spreekt voor zich....

Omdat ik op de boot zit en dus geen internet heb (maar wel n computer) kan ik mijn vorige berichtje niet lezen en weet ik niet meer waar we gebleven waren. Ow ja, ik had alleen maar fotos geplaats. Leuk he?! Kijken is soms zo veel makkelijker dan lezen, doen wij hier ook alleen maarJ We zijn nu dan ook in Griekenland en daar is lezen n beetje lastig vanwege het andere alfabet. Wel leuk om uit te zoeken welk ‘teken’ welke letter is.

Op dit moment zijn we onderweg naar Paros! Daar ben ik ongeveer 7 jaar geleden ook geweest met mijn vriendinnetjes (is dat echt alweer zo lang geleden???). We wilden eigenlijk naar Mykonos, maar die boot ging pas morgenvroeg. Onze plannen veranderen waar we bijstaan. Het is maar net wat ons op dat moment t beste uitkomt en waar we zin in hebben. Heerlijk!!

De afgelopen week is me weer even duidelijk geworden waarom ik reizen zo leuk vind. De overgang van Montenegro naar Albanie was groot. Bijvoorbeeld geen grote/luxe internationale bussen, maar kleine, volle minibusjes en vaak overstappen. Geen busstations (laat staan haltes), maar n rotonde in de stad waar de bushulpjes uit de bus hangen en de bestemming zo hard als t kan door de straat schreeuwen. Oude omaatjes die hun koe uitlaten op straat, volgeladen ezeltjes, mannen met jachtgeweren die ergens in the middle of nowhere uit t bos komen. Hele slechte wegen die ervoor zorgen dat je over 200 km ongeveer 6 uur doet. I love it!! De Albanezen waren echt supervriendelijk, de hotels en het eten goedkoop, de stranden maagdelijk wit en de bergen hoog en eindeloos. Echt n aanrader als je dichtbij ver weg wiltJ (deze lijkt zo uit n folder te komen die je bij het reisbureau haalt, maar het is echt!!)

En nu dus Griekenland. Zoals jullie weten 1 van mijn favo’s. De grensovergang van Albanie naar Griekenland dus niet! Dat heeft ons ongeveer 3 uur gekost. Maar ach, als je dan Griekenland inrijdt en de oude mannetjes onder n boom in t dorp retsina ziet drinken en olijven ziet eten ben je dan snel vergeten. Onze eerste (en tot nu toe enigste) bestemming was Meteora in het noorden. Heeft iemand daar ooit van gehoord? Ik in ieder geval niet voordat ik er naartoe ging, maar het was echt te gek! Vanuit t niets doemen immens grote rotsformaties op. Opzich natuurlijk al n prachtig gezicht (al helemaal als je in t koude water van t zwembad van de camping ligt)! Haha! Maar op die rotsen hebben ze ongeveer 700 jaar geleden kloosters gebouwd!! Er waren er 24, maar er zijn er nog 6 bewoond, waarvan wij de helft gezien hebben. In de klooster lijkt het alsof t leven heeft stilgestaan en wonen nog steeds monniken en nonnetjes. Echt heel mooi!! De camping was ook erg gezellig en de eerste avond hebben we iets te diep in t Griekse glaasje gekeken. Wat resulteerde in n heerlijk brakke zondag en n kater die alleen maar overging door er weer wat bier in te gieten.

Nu dus op weg naar Paros, vervolgens naar Mykonos en dan richting Istanbul waar over 11 dagen onze vlucht naar Afrika vertrekt. Gaat toch best snel.

Hoop dat in Nederland ook alles goed gaat en dat jullie de site ondertussen goed kunnen vinden en kunnen gebruiken!

Groetjes en veel liefs uit het zonnige Griekenland!!

Fotos volgen zsm….

Dubrovniks

Daar zijn we weer, niet veel verder, wel veel gezien.. Daarom hier wat fotos!

En even wat praktische zaakjes. Reageren op mn berichtje: onderaan bij opmerkingen, reactie plaatsen, naam/url of anoniem kiezen en klaar is kees. Wil je mail als ik n nieuw berichtje heb geplaatst, zodat je niks mist: rechtsbovenaan in de witte balk even je mailadres invullen en via de link in de ontvangen email bevestigen dat je bericht wil als ik nieuw verhaal plaats. Duidelijk? Ik hoop t!!

Voor mij is jammer genoeg nog niet alles duidelijk en ik snap geen snars van deze site. Daarom staan de fotos door elkaar en missen de ondertitels... Jammer, maar ik wil nu naar t strand;) Heel veel lieve groetjes uit Dubrovnik!

Mayke houdt trouwens ook n site bij, dus als jullie nieuwsgierig zijn naar haar kan van t verhaal: http://maylife.reislogger.nl/

En voor nu: veel kijkplezier!!!



Aan de Wiener melange in Wenen

Hvar town, very nice!