Goed nieuws, we hebben geen loslopend vee (en ook geen mensen) geraakt! En ik ben weer helemaal veilig thuis!!
Heel veel avonturen en verhalen rijker, wel wat euro's armer. Maar het was het allemaal waard!! Omdat ik het leuker vind jullie alle verhalen live te vertellen, ga ik niet in detail treden over onze, maar ik zal in het kort even uitlichten over de laatste twee maanden in Afrika.
Omdat we de auto hadden, hadden we alle vrijheid! Ons motto veranderde dan ook snel in: 'het plan is, er is geen plan'! Iedere dag, nou ja, bijna ieder uur, veranderde onze plannen. We deden waar we zin in hadden, waar de weg (en de auto) ons bracht en zo nu en dan hadden we lifters die ons meenamen naar de mooiste plekjes! Zo kwamen we in Malawi moeder en dochter Eltine en Liesbeth tegen die van plan waren naar South Luangwe national park te gaan. En omdat wij geen plan hadden, paste wij ons aan onze lifters aan en gingen we mee. Daarna met z'n vieren naar de Victoria watervallen en via daar Zimbabwe in.
In Zimbabwe zijn we op olifantenjacht gegaan en naar het nationale park waar Cecil Rhodes begraven is. Helaas liet t weer ons n beetje in de steek en aangezien we toch geen plan hadden, besloten door te rijden naar Botswana om via daar Zuid Afrika in te gaan.
De laatste grensovergang (Botswana-Zuid Afrika) was nog even spannend omdat het kentekenbewijs van de auto verlopen was, maar als doorgewinterde overlanders keken we gewoon af bij onze buurman en waren we supersnel in Zuid Afrika!! Eindelijk!! Wat waren wij blij!
In Zuid Afrika hebben we mijn vriendinnetje Sophie verrast met n bezoekje! Dat was erg leuk en lijkt n traditie te worden die we er graag inhouden toch Sop? :)
Daarna Kruger in waar we bijna vast kwamen te zitten door de zware regenval.. Gelukkig konden we door vier uur om te rijden toch het park uitkomen en waren we weer onderweg naar Durban. We hadden besloten ons Sneeuwwitje (waartoe we onze witte bolide inmiddels omgedoopt hadden) terug te gaan geven aan de rechtmatige eigenaar. Met pijn in ons hart, want wat heeft die auto ons veel plezier geschonken! Maar n huurautotje doet de trick ook, dus dan gaan we daar maar lekker in verder. Jammer genoeg hield de eerste er na ongeveer 300 km op de snelweg mee op. Met n nieuwe auto onder onze kontjes zijn we weer heel Zuid Afrika doorgekrost om uit te komen bij de Cederberg en de West kust. En nog steeds waren we onder de indruk van al het natuurschoon wat dit land te bieden heeft, hoe aardig alle mensen zijn en wat je er toch heerlijk kan genieten!
Na een paar dagen heerlijk verwend te zijn bij mijn neptante Astrid en haar man Jan was het dan eindelijk zover.. We zouden na exact vier jaar weer herenigd worden met de liefde van onze levens; KAAPSTAD!! En wat was het n weerzien. Mensen zeggen wel eens dat je eigenlijk niet terug moet gaan naar n plek waar je het goed hebt gehad omdat dat alleen maar tegen kan vallen; in ons geval klopt dat dus echt niet!! De liefde was nog steeds levend en wat hebben we genoten! Ik vraag me nu al af wanneer ik weer terug kan.... Mayke heb ik achtergelaten, die gaat India ook nog onveilig maken. Het afscheid was niet makkelijk, al helemaal niet omdat ze ziek met malaria op de bank lag. Maar gelukkig gaat het nu al veel beter met haar en is zij de dagen af aan het tellen tot het vliegtuig haar naar n nieuw continent brengt.
Inmiddels zit ik weer lekker op de bank in mn huisje in Uden. Ook leuk. Wel erg raar om 5 maanden ergens naartoe te reizen en dan in 1 dagje terug te vliegen. Ik geef de voorkeur aan het eerste en ben nu al aan het bedenken waar de volgende monsterreis naartoe gaat en hoe ik aan het geld kan komen om weer weg te gaan...... (dus als er iemand werk voor me heeft, houd ik me aanbevolen;)
Hierbij wil ik jullie bedanken voor jullie aandacht en ik hoop dat jullie van mn verhalen en fotos genoten hebben!
Nog even n paar opsommingen:
- 17 landen
- meer dan 20 000 km
- 4 auto's
- 8 passagiers
- 5 maanden en 10 dagen
- 2 continenten
- 1 nieuwe band
- 2 lekke banden
- 4 boetes
- 2 gaatjes in mn luchtbedje
- 1 keer malaria (Mayke)
- 1 aanval van bedbugs
- 2 luipaarden van dichtbij
- en heel veel nieuwe vrienden, ervaringen en avonturen rijker...
 |
| passagiers Joeri en Sophie |
 |
| groepsplasjes naast de auto |
In Zimbabwe zijn we op olifantenjacht gegaan en naar het nationale park waar Cecil Rhodes begraven is. Helaas liet t weer ons n beetje in de steek en aangezien we toch geen plan hadden, besloten door te rijden naar Botswana om via daar Zuid Afrika in te gaan.
De laatste grensovergang (Botswana-Zuid Afrika) was nog even spannend omdat het kentekenbewijs van de auto verlopen was, maar als doorgewinterde overlanders keken we gewoon af bij onze buurman en waren we supersnel in Zuid Afrika!! Eindelijk!! Wat waren wij blij!
Daarna Kruger in waar we bijna vast kwamen te zitten door de zware regenval.. Gelukkig konden we door vier uur om te rijden toch het park uitkomen en waren we weer onderweg naar Durban. We hadden besloten ons Sneeuwwitje (waartoe we onze witte bolide inmiddels omgedoopt hadden) terug te gaan geven aan de rechtmatige eigenaar. Met pijn in ons hart, want wat heeft die auto ons veel plezier geschonken! Maar n huurautotje doet de trick ook, dus dan gaan we daar maar lekker in verder. Jammer genoeg hield de eerste er na ongeveer 300 km op de snelweg mee op. Met n nieuwe auto onder onze kontjes zijn we weer heel Zuid Afrika doorgekrost om uit te komen bij de Cederberg en de West kust. En nog steeds waren we onder de indruk van al het natuurschoon wat dit land te bieden heeft, hoe aardig alle mensen zijn en wat je er toch heerlijk kan genieten!
Na een paar dagen heerlijk verwend te zijn bij mijn neptante Astrid en haar man Jan was het dan eindelijk zover.. We zouden na exact vier jaar weer herenigd worden met de liefde van onze levens; KAAPSTAD!! En wat was het n weerzien. Mensen zeggen wel eens dat je eigenlijk niet terug moet gaan naar n plek waar je het goed hebt gehad omdat dat alleen maar tegen kan vallen; in ons geval klopt dat dus echt niet!! De liefde was nog steeds levend en wat hebben we genoten! Ik vraag me nu al af wanneer ik weer terug kan.... Mayke heb ik achtergelaten, die gaat India ook nog onveilig maken. Het afscheid was niet makkelijk, al helemaal niet omdat ze ziek met malaria op de bank lag. Maar gelukkig gaat het nu al veel beter met haar en is zij de dagen af aan het tellen tot het vliegtuig haar naar n nieuw continent brengt. Inmiddels zit ik weer lekker op de bank in mn huisje in Uden. Ook leuk. Wel erg raar om 5 maanden ergens naartoe te reizen en dan in 1 dagje terug te vliegen. Ik geef de voorkeur aan het eerste en ben nu al aan het bedenken waar de volgende monsterreis naartoe gaat en hoe ik aan het geld kan komen om weer weg te gaan...... (dus als er iemand werk voor me heeft, houd ik me aanbevolen;)
Hierbij wil ik jullie bedanken voor jullie aandacht en ik hoop dat jullie van mn verhalen en fotos genoten hebben!
Nog even n paar opsommingen:
- 17 landen
- meer dan 20 000 km
- 4 auto's
- 8 passagiers
- 5 maanden en 10 dagen
- 2 continenten
- 1 nieuwe band
- 2 lekke banden
- 4 boetes
- 1 keer malaria (Mayke)
- 1 aanval van bedbugs
- 2 luipaarden van dichtbij
- en heel veel nieuwe vrienden, ervaringen en avonturen rijker...
